Wróciliśmy wypoczęci i
opaleni. Synek już w pełnej formie. Po wakacjach szedł do I klasy.
Szkołę mieliśmy po drugiej stronie ulicy. Jako ,że rejonizacja
obowiązywała nadal trafił do „dwójki „ - już nie tak
legendarnej jak w czasach gdy my pobieraliśmy nauki w podstawówce.
Mąż dumnie podkreślał ,że będzie w tej samej szkole co tatuś.
Już po dwóch dniach oświadczył nam ,że on już będzie chodził
sam i nie chce żeby ktoś go odprowadzał. Zastosowaliśmy się do
jego życzenia, cóż , nas też nikt nie odprowadzał dłużej niż
kilka dni , a mnie tylko raz w dniu rozpoczęcia roku. Uczył się
dobrze . Tymczasem Ka dostawał następne zlecenia. Było już ich
bardzo dużo , na tyle ,że zaczęliśmy się poważnie zastanawiać
nad zarejestrowaniem działalności zwłaszcza, że w Kraju
następowały wyraźne zmiany . Głośno i otwarcie już mówiło się
o braniu spraw w swoje ręce. Kierując się po części chęcią
uniknięcia kłopotów z fiskusem , po części wizją dostatku i
jakimś pionierskim duchem przygody WZIĘLISMY . 23 listopada 1988
roku zarejestrowaliśmy firmę , na razie na pół etatu. Żeby w
ogóle ją zarejestrować musieliśmy przyjąć nazwę „ wyrób i
naprawa” co z zasadniczą działalnością nie miało to wiele
wspólnego , ale obowiązywały jeszcze socjalistyczne przepisy , a
na ich mocy inaczej być nie mogło. O wszystkim decydował urząd
skarbowy. Ustalono nam ryczałt podatkowy na poziomie 40% obrotu ,
wręczono książkę rachunkową ; bardzo prostą ; po jednej
stronie przychody, po drugiej wydatki . Nie wymagała ,żadnego
liczenia i różnicowania zakupów czy tworzenia kont . Należało
tylko zapisywać kwoty i przechowywać rachunki. Dokładnie miesiąc
później 23 grudnia 1988 roku weszła w życie ustawa o wolności
gospodarczej a z nią nowe zasady działania firm prywatnych –
kapitalistyczne. Ustrój socjalistyczny tak pracowicie budowany
przez 40 lat z okładem odchodził w niebyt . NOWE wkroczyło do
naszego Kraju oficjalnie . Mało kto zdawał sobie sprawę co to
naprawdę oznacza i co czeka obywateli . A czekały krew , pot i łzy
. Nowy ustrój nie sprowadził natychmiast upragnionego dobrobytu .
Czekała nas przeciętnych "Kowalskich" ciężka praca u
podstaw i nauka . Nie każdy chciał podjąć to wyzwanie , nie
każdy kto podjął ,też mu sprostał . Wielu się srodze
rozczarowało. Zdecydowana jednak większość zobaczyła w nowym
ustroju swoją szansę , ludzie odzyskiwali nadzieję . To sprawiło
,że było ogromne przyzwolenie i akceptacja na wszelkie
niedogodności związane z transformacją . Nikt z nas nie
przypuszczał wtedy ,jak dalece, w miarę upływu lat ten potencjał
tkwiący w ludziach zostanie zmarnowany .
Ka wykonywał zlecenia ,
ja uczyłam się prowadzić księgowość. 25 lat temu było to
całkiem proste zwłaszcza,że o wszystkim decydował urząd
skarbowy, jak wspomniałam wyżej – od nazwy firmy zaczynając ,
sposobie prowadzenia księgowości i wysokości podatku kończąc.
Od chwili otrzymania dokumentów Ka przyjmował zlecenia już
legalnie . Jednocześnie poznawał nowy sprzęt i szukał dobrych
dostawców. Na razie nie wiązaliśmy tej działalności z naszą
przyszłością. Po prostu chcieliśmy legalnie dorobić do pensji.
Ja także próbowałam znaleźć sobie dodatkowe zajęcie i
zatrudnilłam się w towarzystwie ubezpieczeniowym , co z moimi
kompleksami było próbą desperacką . Do takiej roboty trzeba mieć
predyspozycje . Poradziłabym sobie z tym dziś . Wtedy, w koncu lat
80-tych nie umiałam ani się swobodnie wysławiać , ani nie miałam
pojęcia o negocjacjach i wciąz obawiałam się kontaktów z ludźmi.
Nic z tej "fuchy" jednak nie wyniknęło – skończyłam
zanim jeszcze na dobre spróbowałam - szef okazał się pijakiem .
Własna firma rozwijała
się nam w zaskakująco szybkim tępie. .Zleceń z tygodnia na
tydzień przybywało, Ka pracował często do późnych godzin
nocnych , w urzędzie telekomunikacyjnym coraz głośniej było o
zmianach , a koledzy z pracy męża zazdrośnie spoglądali na tę
jego dodatkową dzialalność .
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz